صد و بیست و هشت

دلم ارامش خونه بابابزرگ رو میخواد تو این بارونای دلبر زمستون

که بشینم توی مهمون خونه، رو به حیاط کتاب بخونم و چایی هل دار بخورم

دلم یه سری فیلم خوب میخواد با یه دوست خوب که بشینیم باهم ببینیم

دلم یه  پیاده روی طولانی میخواد که از خنده نتونیم روی پاهامون بمونیم

دلم برای خودم میسوزه وقتی چیزایی که میخوام اینقدر دم دستی ان اما دورن

دور تر از امید که این روزا نیست و نابود شده پس ذهنم